What’s in the name?

D.verts, wat is dat voor een naam? Wie verzint het?! What’s in the name? Wie weet denk je dit wel, dat kan ik me namelijk heel goed voorstellen. Het is een ingewikkelde naam en ook nog eens best lastig geschreven. Misschien niet de meest handige optie voor een “brandname” maar ik zou ik ook niet zijn als ik voor iets voor de handliggends zou gaan.

De oorsprong van mijn pseudoniem bevind zich in Avignon, Frankrijk. Op mijn 17e was ik met mijn toenmalige beste vriendin een weekje naar Avignon. We gingen met de TGV. Haar broer woonde daar, we gingen hem opzoeken en we zouden kamperen in een klein tentje op een stadscamping. We waren slechts een brug over de Rhône verwijderd van het bruisende stadscentrum.

Ons eigen avontuur en hoewel haar oudere broer een oogje in het zeil hield, waren we toch veel op onszelf aangewezen.
De campingplaats was onze persoonlijke inloopkledingkast.
Met dat prachtige weer die zomer was er toch geen reden om je kleren op te ruimen in je koffer, bovendien gingen we ze nog dragen die week dus waarom zouden we in godsnaam die moeite doen?! We waren pubers en wij vonden het geen probleem als de bosjes in onze omgeving versierd werden door een BH of 2.

We genoten van het theaterfestival, we aten Pain Frites (zoiets ben ik sindsdien nooit meer tegen gekomen en hoewel het echt vreselijk klinkt deze koolhydraatexplosie was het echt heerlijk) en we gingen uit.
Later vond ik nog dit enorm weldadige recept van Pain Americain wat daar ook te krijgen was. Pain Frites was dus dit recept zonder de hamburger ertussen.. Voor het geval je hier nu enorme trek in krijgt. (I can recommend)

Op een bewuste avond gingen we naar een club, nouja het was meer een soort huiskamer idee maar dan in een bar, volg je me nog? Deze club bevond zich boven en was destijds echt een go-to hangout voor lokale studenten.
Onderaan de trap stond een vrouw, ze vroeg ons om onze namen, niet echt AVG maar die werden op een papiertje genoteerd.

Maar nu dus die naam…?

Maar what’s in the name dan?
Mijn meisjesnaam was Groenen en mijn voornaam is Danique. Danique ging nog wel maar Groenen, daar kon ze echt niks van maken, bovendien was het er luidruchtig dus we hadden wat moeite met communiceren. Omdat haar humeur wat begon te bekoelen heb ik er maar Danique VertS van gemaakt. Groen in het Frans. De -S voor het meervoud van Groenen. Dat vond ik zelf een erg belangrijk detail!

Hoewel het dus niet de makkelijkste naam is en ook niet de meest logische naam vond ik dit wel de meest passende naam. Dit is wie ik ben! Wie ik ben in luidruchtige bars, wie ik ben als ik me bezig houd met kunst of door de lens van een camera kijk, wie ik ben als ik me puberaal gedraag (ik ben inmiddels bijna 32 hoor). Wie ik in de kern ben. Ik kon geen passendere naam verzinnen.