Een afscheid.

Gisteren nam ik afscheid, en dat is voor mij best wel een big deal. Het is het einde van een tijdperk en tegelijkertijd een nieuw begin.

Zoals je hier al hebt kunnen lezen was het afgelopen jaar op zijn zachtst gezegd, nogal bewogen. Vorig jaar knapte er iets in mij tijdens mijn werk, maar ook tijdens de rest van mijn dagelijkse leven. Ik kon niet meer functioneren.
Na basistherapie te hebben gevolgd bleek dat ik nood had aan iets wat dieper ging, een therapie waarbij ik echt oude patronen mocht onderzoeken. Ik ben doorverwezen naar een specialistische ggz. Hier begon ik aan een traject van 5 maanden waarbij ik intensieve therapie volgde. Dit hield in dat ik ten minste 2, maar geregeld ook 3, keer in de week naar de praktijk kwam voor verschillende soorten therapie waaronder, cognitieve gedragstherapie, psychosomatische therapie en fysiotherapie.

Een afscheid, een einde en een nieuw begin — Stormy Seas – D.verts ’21

Bovenstaande kunstwerk heb ik gemaakt naar aanleiding van deze afronding van deze therapie. De 10 golven staan voor mijn kernwaarden en de bergen staan voor mijn berg, en de berg van de ander. Los van elkaar en ieder is verantwoordelijk voor zijn eigen berg. (bergmetafoor uit de mindfulness) Hier zal ik later nog eens wat dieper op in gaan.

Toen ik begon aan deze therapie leek het een enorme berg, 5 maanden was een lange tijd en voelde als “voor altijd”. Door de intensiteit van de sessies en de frequentie van de therapie heb ik met alle behandelaren ook een heel persoonlijke band ontwikkeld. Zij waren er voor me op mijn absolute dieptepunt en daar ben ik me aan vast gaan klampen. Gisteren was het allerlaatste afscheid, en dat viel me behoorlijk zwaar.

Toen was het afscheid daar

Enkele weken geleden dacht ik na over dit naderende afscheid en voelde ik vooral angst. Angst om losgelaten te worden en dan weer stuurloos te zijn. Nu ik die weken verder ben is die angst weg. Hoewel ik denk dat ik nog best wel wat over mezelf te leren heb zie ik de toekomst nu vele malen rooskleuriger in. Ik heb vertrouwen!

Maar toch, het moment van afscheid is zwaar. Het is nooit mijn sterkste kant geweest. Ik heb me aan deze omgeving behoorlijk vastgeklampt op emotioneel gebied. Wel vind ik het fijn dat ik dit gevoel nu kan erkennen. Ook lukt het me nu om voorbij dit moment van verdriet te kijken. Ik ben klaar voor een frisse start.

Ik ga nog wel vervolgbehandelingen volgen elders, ik vind dit zo belangrijk voor mijn eigen ontwikkeling. In de afgelopen therapiesessies zijn zo ontzettend veel nieuwe onderwerpen aan bod gekomen die voor mij van groot belang zijn. Ik ga hier later nog eens op in.

Ook heb ik in deze therapie mijn kernwaarden onderzocht. In de eerdere blog die hierboven gelinkt staat kun je daar wat meer over lezen.
Vanaf nu moet ik bij belangrijke levenskeuze mijn kernwaarden in acht nemen, zodat alle 10 de kleuren even fel kunnen stralen. Zodra er 1 structureel minder aandacht krijgt, wordt hij dof, en kost dit je energie en kan dit uiteindelijk leiden tot psychische knelpunten.

Wil je mijn kernwaarden weten? Hier komen ze, dit ben ik! (lees dit vol trots en zelfvertrouwen;-))