Laatst hebben jullie kennis gemaakt met Helen, mijn innerlijke criticus. Maar ook “niet-innerlijk” lopen er voldoende criticus rond. Soms brengt mij dat een tijdje uit evenwicht. Dan begin ik te twijfelen aan alles wat ik doe. Ik sta achter mijn stijl en noem het Wild en rebels.
De werken die ik maak en de programma’s die ik ontwikkel zijn niet “gangbaar”. Het is ontstaan uit mijn eigen creativiteit en proces. Het is wild en rebels.
“Learn the rules, bend the rules, and break them!”
D.Verts
Mijn stijl kenmerkt zich het beste als, nostalgisch, vintage met een rauw randje. Creativiteit in de beelden is een alles bepalende factor. Ik maak geen “keurige” foto. Mijn beelden vertellen een verhaal, geen mooie poses, niet proberen je zover te stretchen zodat je “mooier” overkomt maar juist de mooie kanten (die iedereen heeft) uitlichten. Is dat een spontane lach? Of een blik terwijl je aan een herinnering terugdenkt?
Laatst had ik dus een dingetje waarbij ik door een ander werd gewezen op mijn technische instellingen waardoor mijn foto’s niet die “keurige” plaatjes opleverde. Die keurige plaatjes, die standaard shoots, zijn eigenlijk nooit een goede match voor mij geweest. Ik houd niet van hokjes, regels volgen, moèten.
Mijn stijl, Wild en rebels
Mijn beelden laten vaak beweging zien. Soms ook bewegingsonscherpte. Ze vertellen een verhaal, en die verhalen zijn soms blurry en messy en dat is precies wat ik wil uitstralen, Wild en rebels.
Mijn doel is om af te stappen van de conventies, de keurigheid, de perfecte instellingen, de perfecte poses zodat we onszelf weer confirmeren naar de maatschappelijke standaard. Het insta-perfecte plaatje. Realistisch? “Nah” maar het liked wel lekker.
Anyway, ik werd daar dus op aangesproken. Ik voelde me sowieso al “ondergeschikt”, ik ben officieel natuurlijk nog niet zolang bezig als fotograaf en ik voelde me de nieuweling. En toch, sta ik 100% achter mijn werk, mijn stijl en mijn manier. Ja, ik wil graag leren van anderen en mijn stijl zal ongetwijfeld met de jaren nog veranderen. Maar mijn werk doet niet onder voor dat van een ander. Mijn doel is niet “keurige” foto’s dus mijn uitkomst is ook niet, dát.
Waarom raakt mij dat dan?
Ik vind het lastig als mensen kritiek hebben op mijn werk. Het liefst wil ik gewoon dat iedereen alles alleen maar leuk vindt van mij. Natuurlijk is dit een onrealistische verwachting. Toch heeft het me een aantal dagen flink van mijn stuk gebracht.
Maar ik kenmerk deze fase als Wild en rebels om een reden. Een foto die technisch niet perfect is, die niet hetzelfde is als het beeld van een ander, maakt het niet per se “slecht” of “fout”. Zo zie je maar hoe mensen verschillend naar de wereld kijken.
Uit een soort van rebelse reactie ben ik begonnen aan vrij werk dat gaat over I.C.M (intentional camera movement) dus je camera expres en overdreven bewegen om zo abstracte beelden te krijgen and I love it!
De reactie op de reactie
Hoewel zo’n interactie me vaak enorm kan raken, best even doet wankelen en ik ècht opzoek moet naar mijn eigen confidence vind ik het altijd bijzonder om te zien wat dit in mijn losmaakt. Juist in deze situaties krijgt creativiteit een vogelvlucht. Dat gebeurt niet als iedereen alles alleen maar leuk van je vind. En het voelt echt heel naar als je aan jezelf twijfelt maar het is ook een hele mooie uitnodiging om jezelf te (her)definiëren en opzoek te gaan naar wat is van mezelf en wat is van de ander. Een hele waardevolle les!
Wat is jouw reactie als iemand kritiek op je heeft? Of “jouw” manier afkeurt? Laat het me weten, het lijkt me ontzettend leuk om van je te horen.
Volg me ook op Facebook en Instagram.
Disclaimer: De foto’s en teksten op deze website zijn door mijzelf geproduceerd. Op dit werk rust auteursrecht. De beelden en teksten mogen niet zonder toestemming worden gebruikt door derden.