Het legt een grote angst bloot, want ik wil deepdive fotografie. Al tijden voelde het niet helemaal passend. Dat uurtje-factuurtje. Een fotoshoot doen, opleveren en daarna scheiden de wegen weer. Ik schreef er eerder ook al over in deze blog.
IK WIL DEEPDIVE FOTOGRAFIE. Behalve foto’s, wat brengt het iemand om een tijd met mij door te brengen? Het is niks voor mij om mensen in een pose te coachen die niets voor hen is, met kleding aan die ze normaal niet zullen dragen en dit alles om een mooi plekje aan de muur of in een album in je f*cking eigen huis te verdienen. Zijn we niet goed genoeg zoals we zijn?
Je merkt dat dit “niet goed genoeg zijn” een behoorlijk belangrijk thema is voor mij. Het is iets waar ik zelf ook aldoor mee worstel.
Deepdive
Telkens wilde ik niemand tegen de borst stuiten. Schreef ik pakketten en blogs in veiligheid, en bood ik aan wat “iedereen” aanbood.
Ik sprak daarmee niemand echt aan, want eerlijk, dit kwam niet uit mijn hart. Dat is niet waar ik voor sta. Het bracht me weinig geluk en raakte telkens dat aan…. 👇
Wat vinden mensen dan van mij?
Dus eigenlijk ben ik gewoon bang.
Waar geniet ik van bij fotografie? Even back to basics. HOE begon het?
Voorheen haalde ik geluk uit fotograferen van familie tijdens speciale dagen, leuke uitjes, events. Mensen die ik al ken, daar geniet ik van, daar heb ik gesprekken mee. Mensen waar ik diepgang mee heb en een bepaald raakvlak. Tijdens het fotograferen kon ik precies zien wanneer iemand zichzelf was, wanneer geluk en blijdschap ècht was. Wanneer verdriet in de ogen te zien was. Iemand ècht weerspiegelen. Dat wil ik ook met jou!
Hoe moet dit dan, praktisch?
Moet ik dan maar iedereen eerst kennen? Nee, dat lijkt me praktisch onmogelijk. Wil ik de mensen aan de andere kant van de camera leren kennen? Ja, dat vind ik leuk! Wil ik dat we dezelfde taal spreken? Dat er gedeelde interesses zijn? JA! En dit betekend dat ik vanaf nú dan ook echt moet laten zien WIE ik ben en WAAR ik voor sta. Niet meer veilige woordkeuzen, niet meer verschuilen achter angst.
Mijn manier van werken is anders. Het is mij niet nieuws, “anders” te zijn.
Maar wat nou als degene aan de andere kant van de camera ook zo is? Wat als jij ook altijd het gevoel hebt “anders” te zijn.
Wat als we het allebei leuker vinden om een fotografie sessie te combineren met:
- een viering
- een meditatie
- journalen
- een kaartlegging
- een wandelsessie
- kennis uitwisselen
- persoonlijke groei
Hiermee maak ik fotografie het middel maar verbinding het doel.
Waarom is dit belangrijk.
Daarom denk ik ook dat voor een “passend” leven, het zo belangrijk is om telkens bij jezelf terug te komen. Ook als je moeder bent, oma bent, getrouwd bent, ondernemer bent, werknemer bent, als je enorme lijst aan taken hebt die je compleet tot as vermalen. Dat je naast al die verplichtingen ook nog jezelf bent die tijd en aandacht verdient. Nee, dat je het aan jezelf verschuldigd bent telkens terug te keren bij jezelf.
Fotografie met diepgang dus, deepdive fotografie
Dus wat echt helemaal bij mij past is mensen vastleggen zoals ze ècht zijn. Jou ZIEN en horen. Deepdive fotografie.
Vrouwen die een dagdeel even los mogen komen van het aldoor zorgen voor anderen, maar waarbij je ook handvaten leert om dit na deze dag te doen. En waarbij de fotografie een commitment is om hier telkens naar terug te keren.
Bijvoorbeeld zoals bij Wild river journey. Een tribe/sisterhood, waarmee we rituelen en maancirkels doen. Jaarfeestvieringen met je gezin. Een gezellige, wilde, bruiloft met bloemenkransen in het haar. Waar NORMAAL misschien wat (of veel) afwijkt van “hoe het hoort”.
Een plek waar ik als vreemde eend,
jou als vreemde eend ontmoet.
Fotografie waarbij we allebei HELEMAAL kunnen zijn wie we zijn!
Volg me op instagram voor alle updates.
Disclaimer: De foto’s en teksten op deze website zijn door mijzelf geproduceerd. Op dit werk rust auteursrecht. De beelden en teksten mogen niet zonder toestemming door derden worden gebruikt.