De magische angst. Volgens mij is angst de meest magische emotie die je kan hebben. Maar bij mij komt angst ook vanuit magie. Herken jij dat ook? Heb jij ook wel eens iets gevoeld, meegemaakt wat je niet kon verklaren en wat resulteerde in angst? En waarom geeft angst me nu juist zoveel kracht? A tale of fear.
Angst.
Dat angst een magische emotie is, staat voor mij buiten kijf. Angst verlamt, drijft een wig, zet aan tot actie, maar maakt uiteindelijk ook dankbaar als het voorbij gegaan is.
Voor mij begon de angst met een man in de keuken.
De man in de keuken is voor mij echt het startpunt van het gevoel ergens geen controle over hebben en het totaal niet begrijpen. Altijd voelde ik me al anders maar hierin voelde ik me echt heel alleen.
Als klein meisje woonde ik in een oud huis met de badkamer op de begane grond. Ikzelf sliep op zolder.
The tale of fear
Het was pikdonker, midden in de nacht. Ik werd wakker omdat ik heel nodig naar de wc moest. Dat was een flink nadeel van op zolder slapen, 2 trappen af om naar de wc te gaan. Ik probeerde het nog te negeren, die volle blaas maar hoe meer ik mijn best deed, hoe erger ik moest. Zuchtend stond ik op aan de afdaling beginnend. Het huis kraakte onder het gewicht van decennia lang gezinnen bescherming bieden.
Leuke sidenote, mijn vader is geboren in dit huis, hij was de jongste van 12 kinderen. Zij woonden dus ook al onder diezelfde dakpannen.
Toen ik de tweede trap afdaalde bekroop me al de spanning. Ik opende de deur naar de slaapkamer. Door een tussenraam kon je zo de keuken inkijken. De keuken en bijkeuken leidden uiteindelijk via een washok naar het toilet en de badkamer, maar zover kwam ik niet.
Toen ik de deur opende naar de woonkamer zag ik hem al staan. Hij stond in de deuropening van de keuken naar de bijkeuken. Haren waren schouderlang en gekruld, zijn haren wapperde in de wind, wind die er eigenlijk niet zou moeten zijn, binnen in huis. Hij een strak pak, een uniform, een superheldenkostuum? Iets in die richting maar ik kon het niet goed onderscheiden op dat moment.
Snel rende ik naar de lichtknop. In het licht was hij weg maar echt no way dat ik daar langs ging om naar de wc te gaan.
Ik rende naar boven, ging met een bonzend hart terug in bed liggen. Mijn ogen hield ik stijf dichtgeknepen..
After the tale
Hierna durfde ik natuurlijk niet gemakkelijk meer naar beneden in het donker. Ik was doodsbang en had geen idee wat ik ermee aan moest. Het was niet per se heel eng maar wel nieuw, onbekend en hoe ga je daar dan mee om? Ik had er geen controle over en dat triggerde de angst.
Vanaf dat moment had ik een strategische route van lichtknoppen om niet meer in het donker naar beneden te gaan.
Uiteindelijk had ik nog enkele van dit soort ervaringen (die ik misschien later nog eens zal delen) en nadat ik dit aan mijn ouders had verteld, kwam er iemand langs om me te leren hoe ik dit moest blokken of “wegsturen”. Het signaal was dat ik dit moest blokken, moest controleren. Het was het begin van angst voor zaken waar ik geen controle over had die tot een hoogtepunt kwam nadat Logan was geboren. Met behulp van hormonen kreeg ik dagelijks paniek- en angstaanvallen over het vergaan van de wereld. Ik zag enorm realistisch visioenen voor me waarbij de wereld implodeerde en we met z’n allen in het kokend hete lava stortten. De doodsangst van mijn kinderen, en daar niets aan kunnen doen, joeg me compleet in paniekmodus.
Hekserij en magische angst
Na die enorme paniektoestand in ons huis ben ik in therapie gegaan. Eerst EMDR voor de grootste paniekaanvallen, daarna langdurig voor de depressie die inmiddels ook tot uiting was gekomen. Maar pas sinds ik over hekserij leer en lees voel ik veel meer vertrouwen in het loslaten van controle. Ik leer te luisteren naar signalen/boodschappen en mijn intuïtie serieus te nemen. Vandaar dat ik dit nu magische angst noem. Angst met een waardevolle boodschap, of een uitnodiging om iets te onderzoeken voor jezelf.
De illusie controle te hebben is een grondlegger van angst voor vele maar voor mij heeft hekserij ervoor gezorgd dat ik er een brug ontstond naar oeroude kennis en gebruiken, rituelen, natuurkennis, voorouders en uiteindelijk vertrouwen. Een gevoel van “belonging” (ik kan geen Nederlands woord vinden wat echt goed past).
Juist dat paranormale, het gevoel van dingen “weten” of zien over mensen die overleden zijn, over zielen die niet meer op aarde leven, en het gevoel dat daar geen angst in verscholen ligt heeft de reset-button geraakt.
Ja ik ben nog steeds wel eens angstig, het zit ongetwijfeld ook in mijn natuur. Maar mijn vertrouwen overheerst nu. Een gevoel van rust.
Lees hier de blog over mijn heksenpad.
Ik ben zo benieuwd, heb jij iets waarbij je echt een gevoel van “belonging” hebt? Wat is dit voor jou? Wil je het me laten weten in de reacties?
Mijn nieuwe video gaat hier ook over. Kijk hem hieronder. Abonneer je je meteen even? Lijkt me onwijs leuk om daar te connecten en het helpt me heel veel.
Volg me op Instagram
Disclaimer: De foto’s en teksten op deze website zijn door mijzelf geproduceerd. Op dit werk rust auteursrecht. De beelden en teksten mogen niet zonder toestemming door derden worden gebruikt.